Είναι απίστευτο ότι μπορούμε να γράψουμε αυτό το blog και να το δείξουμε στην οθόνη σας χωρίς να χρειάζεται να εκτελέσετε ένα διακομιστή ή να δημιουργήσετε μια ενιαία γραμμή κώδικα. Σε γενικές γραμμές, ο ιστός του σήμερα μας επιτρέπει να συνεισφέρουμε με περισσότερους τρόπους από ό, τι θα μπορούσαμε ποτέ πριν.
Σήμερα, θα ρίξουμε μια ματιά σε μια τάση ιστού γνωστή ως Web3. Σε αυτό το blog, θα αρχίσουμε να συζητάμε για το Web3 στο πλαίσιο της εξέλιξης του ιστού, καθώς και για το πώς το Satrap μπορεί να βοηθήσει στην εφαρμογή του.
Η μετάβαση από το Web 1.0 στο Web 2.0
Ο Sir Tim Berners-Lee πρότεινε την έννοια του «web» ως δικτύου πληροφοριακών συστημάτων διασυνδεδεμένων μέσω συνδέσμων υπερκειμένου στο έγγραφο ορόσημο του 1989 «Διαχείριση πληροφοριών: Μια πρόταση.» Συχνά συγχέεται με το Διαδίκτυο, το οποίο είναι το δίκτυο υπολογιστών στο οποίο λειτουργεί. Η δυνατότητα αποκεντρωμένης πρόσβασης στο δίκτυο μέσω απομακρυσμένων μηχανών, καθώς και η δυνατότητα σύνδεσης των συστημάτων χωρίς να απαιτείται κεντρικός έλεγχος ή συντονισμός, αποτέλεσαν βασικές πρακτικές ανάγκες για αυτόν τον ιστό.
Αυτή η ιδέα πραγματοποιήθηκε στο «Web 1.0», το οποίο αποτελούνταν από αλληλένδετους στατικούς πόρους που παραδόθηκαν μέσω ενός διασκορπισμένου δικτύου διακομιστών και προσπελάσθηκαν κυρίως σε βάση μόνο για ανάγνωση από την πλευρά του πελάτη. Ο αριθμός των ιστοσελίδων αυξήθηκε κατά πάνω από 1,000 % τα δύο χρόνια μετά το ντεμπούτο του Mosaic graphical browser το 1993.
Στις αρχές της δεκαετίας του 2000, οι τεχνολογικές εταιρείες που επέζησαν από την καταστροφή του dot-com αναπτύχθηκαν για να δώσουν αξία στους πελάτες με νέους τρόπους εν μέσω αυξημένου κυνισμού σχετικά με το διαδίκτυο, σηματοδοτώντας ένα σημείο καμπής στην ανάπτυξή του και μια σημαντική φάση στην ανάπτυξή του. Οι επιτραπέζιοι φυλλομετρητές όπως το Netscape έγιναν εμπορευματοποιημένοι, ανοίγοντας το δρόμο για τις εγγενείς υπηρεσίες ιστού, όπως οι μηχανές αναζήτησης για να ανακαλύψουν περιεχόμενο. Πλατφόρμες που διευκόλυναν τη συμμετοχή των χρηστών και χρησιμοποίησαν συλλογική σοφία, όπως ιστοσελίδες αναθεώρησης, και υπερ-κλιμακωμένα εφέ δικτύου που αρχικά οδηγήθηκαν από υπερσυνδέσμους σε διαδικτυακούς καταλόγους όπως το Yahoo! Ο τεράστιος όγκος των δεδομένων που παράγονται από τη δραστηριότητα του Διαδικτύου, καθώς και η αυξανόμενη αναγνώριση της ανταγωνιστικής αξίας του, ανάγκασαν τις επιχειρήσεις να γίνουν επαγγελματίες διαχείρισης βάσεων δεδομένων.
Σε μια προσπάθεια να ενσωματώσει τέτοιες προόδους στις αρχές σχεδιασμού, η O’Reilly Media εφηύρε τον όρο WEB 2.0, ο οποίος ήταν επαναστατικός στη χρηστικότητα και τη διαδραστικότητα του διαδικτύου και εξακολουθεί να αποτελεί βασικό δομικό στοιχείο για τις επιχειρήσεις του Διαδικτύου σχεδόν δύο δεκαετίες αργότερα. Δυστυχώς, στη μέση της εξέλιξης του ιστού 2.0, μια από τις πρωτότυπες βασικές ιδέες του διαδικτύου, η αποκέντρωση, χάθηκε.
Το διαδίκτυο έχει μια νέα πραγματικότητα.
Εδώ μπαίνει το Web3 στην εικόνα. Η οικοδόμηση ενός κλιμακούμενου συστήματος που αποκεντρώνει το περιεχόμενο έχει αποδειχθεί δύσκολο τις τελευταίες δύο δεκαετίες. Ενώ η τεχνολογία για τη δημιουργία τέτοιων συστημάτων υπάρχει, καμία πλατφόρμα περιεχομένου δεν έχει ακόμη επιτύχει κλιμακωτή αποκέντρωση.
Μόνο μία αξιοσημείωτη εξαίρεση ξεχωρίζει: Bitcoin. Ο Satoshi Nakamoto πρότεινε για πρώτη φορά το Bitcoin σε μια Λευκή Βίβλο του 2008 ως ένα είδος κατανεμημένου καθολικού γνωστό ως blockchain που θα επέτρεπε σε ένα δίκτυο peer-to-peer (P2P) να αλληλεπιδράσει με έναν δημόσιο, συνεπή και απαραβίαστο τρόπο.
Το διαδίκτυο υπάρχει προς όφελος του τελικού χρήστη.
Τα κατανεμημένα συστήματα διαφέρουν εξ ορισμού από τα κεντρικά συστήματα. Δεν πρέπει να τα βλέπουμε με το ίδιο φως. Τα δεδομένα και η επεξεργασία τους δεν κατέχονται από μία μόνο οντότητα σε κατανεμημένα συστήματα. Αυτό είναι χρήσιμο για τις επιχειρήσεις να παρέχουν ανθεκτικότητα, αλλά είναι επίσης πολύτιμο για τα δίκτυα P2P όπου τα δεδομένα μπορούν να παραμείνουν στα χέρια των μελών.
Για να φιλοξενήσετε ένα blog με τον παλιομοδίτικο τρόπο, για παράδειγμα, θα δημιουργούσατε έναν διακομιστή, θα τον εκθέσατε στο Διαδίκτυο και θα κάνατε presto. Σήμερα, πιθανότατα θα δημοσιεύσετε το blog σας στο WordPress, Notion, ή ίσως στο Twitter. Εάν ο διακομιστής που φιλοξενεί μία από αυτές τις πλατφόρμες πέσει, επηρεάζει πολύ περισσότερους ανθρώπους. Το υλικό του blog σας μπορεί να φιλοξενηθεί και να παρασχεθεί από πολλούς ιστότοπους που λειτουργούν από διαφορετικές επιχειρήσεις σε κατανεμημένη μορφή, όπως μέσω του IPFS.
Κάθε συμμετέχων στο δίκτυο μπορεί να επιλέξει αυτό που φιλοξενεί/παρέχει και μπορεί να φιλοξενήσει/παρέχει ποικιλία περιεχομένου. Έχετε επιλογή σχετικά με το τι μοιράζεστε, όπως ακριβώς κάνετε με το οικιακό σας δίκτυο και δεν αποκαλύπτετε τα πάντα.
Αυτή είναι μια θεμελιώδης αρχή της αποκεντρωμένης ταυτότητας. Οι εφαρμογές χρησιμοποιούν τις ίδιες κρυπτογραφικές αρχές που τροφοδοτούν κρυπτονομίσματα όπως το Bitcoin και το Ethereum για να παρέχουν ασφαλείς υπηρεσίες ταυτοποίησης μεταξύ πλατφορμών. Αυτό έρχεται σε πλήρη αντίθεση με άλλα συστήματα ελέγχου ταυτότητας, όπως το OAuth 2.0, τα οποία βασίζονται σε ένα αξιόπιστο τρίτο μέρος για να επαληθεύσουν την ταυτότητα του χρήστη. Αυτό εκδηλώνεται ως «Σύνδεση με» κουμπιά. Μόνο αυτοί οι πάροχοι cloud διαθέτουν επαρκή δεδομένα, πόρους και τεχνικές γνώσεις.
Κάθε μέλος σε ένα αποκεντρωμένο διαδίκτυο έχει ένα μυστικό κλειδί. Μπορούν να το χρησιμοποιήσουν για να αναγνωρίσουν ο ένας τον άλλον. Αυτή η τεχνική κρυπτογράφησης συζητήθηκε προηγουμένως σε ένα blog. Σε ένα περιβάλλον Web3, δεδομένου ότι οι συμμετέχοντες στο διαδίκτυο κατέχουν τα δεδομένα τους, μπορούν να τα μοιραστούν επιλεκτικά με τις εφαρμογές με τις οποίες ασχολούνται. Αυτή η προσέγγιση μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί από τους συμμετέχοντες για να αποδείξουν τις αλληλεπιδράσεις που είχαν μεταξύ τους. Εάν ένα κολέγιο σας προσφέρει ένα αποκεντρωμένο αναγνωριστικό (DID), για παράδειγμα, μπορείτε αργότερα να δείξετε ότι είστε εγγεγραμμένοι εκεί χωρίς να χρειάζεται να επικοινωνήσετε με το κολέγιο. Οι αποκεντρωμένες ταυτότητες μπορούν επίσης να χρησιμοποιηθούν ως σύμβολο κράτησης θέσης για ένα δημόσιο προφίλ στο οποίο οι χρήστες συμφωνούν να χρησιμοποιήσουν ένα blockchain ως αξιόπιστη πηγή. Σε αυτό στοχεύουν έργα όπως το ENS.
Η τρέλα του NFT καθοδηγείται από την πρακτική της απόδειξης της ιδιοκτησίας μέσω μιας κοινής πηγής εμπιστοσύνης. Τα NFTs έχουν καλυφθεί στο παρελθόν σε αυτό το blog. Τα NFTs που βασίζονται στο blockchain χρησιμεύουν ως μέσο μεταβίβασης της ιδιοκτησίας. Αυτές οι πληροφορίες μπορούν τώρα να επικυρωθούν και να ενημερωθούν ανοιχτά χάρη στην τεχνολογία blockchain. Αν το blockchain δείξει ότι ένα δημόσιο κλειδί που έχω είναι ο ιδιοκτήτης ενός NFT, μπορώ να το χρησιμοποιήσω για να αποδείξω ιδιοκτησία σε άλλες πλατφόρμες. Για παράδειγμα, αν η φωτογραφία του προφίλ μου στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης είναι γάτα, μπορεί να δείξω ότι η γάτα συνδέεται με το δημόσιο κλειδί μου. Αυτό σημαίνει κάτι διαφορετικό ανάλογα με το τι προσπαθώ να καθορίσω, ειδικά υπό το πρίσμα της επικράτησης των συμβάσεων NFT. Μπορείτε να δημιουργήσετε ένα συμβόλαιο NFT αν θέλετε να μάθετε πώς λειτουργεί.
Ποιες είναι οι επιλογές μας για το μέλλον;
Είναι ένα μακρύ αλλά συναρπαστικό ταξίδι σε ένα άλλο διαδίκτυο. Η υποδομή που έχει κατασκευαστεί τις τελευταίες δύο δεκαετίες είναι απλά εκπληκτική. Το διαδίκτυο και το διαδίκτυο αποτελούν πλέον μέρος της ζωής 4,6 δισεκατομμυρίων ανθρώπων. Ταυτόχρονα, οι 35 κορυφαίες ιστοσελίδες έλαβαν περισσότερη επισκεψιμότητα από τις υπόλοιπες (περ. 2014). Οι χρήστες έχουν λιγότερο έλεγχο στις πληροφορίες τους και εξαρτώνται όλο και περισσότερο από ένα μικρό αριθμό παικτών.
Ο πρώιμος ιστός ήταν ένα στατικό περιβάλλον. Στη συνέχεια προέκυψε το Web 2.0, το οποίο παρείχε διαδραστικότητα και υπηρεσίες που χρησιμοποιούμε σε καθημερινή βάση σε βάρος της συγκέντρωσης. Το Web3 είναι ένα κίνημα που έχει ως στόχο να το αλλάξει αυτό. Οι χρήστες του διαδικτύου μπορούν να συμμετέχουν χάρη σε διασκορπισμένα δίκτυα βασισμένα σε ανοικτά πρωτόκολλα.
Εμείς στη Satrap είμαστε ενθουσιασμένοι για το κατανεμημένο μέλλον. Διευκολύνουμε τους ανθρώπους και τις επιχειρήσεις να επωφεληθούν από το Web3 εφαρμόζοντας τις γνώσεις και την εμπειρία που έχουμε μάθει μέσω της λειτουργίας ενός από τα σημαντικότερα δίκτυα αιχμής. Η διαχείριση ενός χαρτοφυλακίου προϊόντων εφαρμογών ιστού, η συμβολή σε ανοικτά πρότυπα και η προώθηση της ιδιωτικότητας είναι όλα μέρος αυτού.
